เสียงนกน้อยเหล่านั้น ที่ร้องอวยพรให้รักให้ของเรา
ผ่านสายลมตอนเช้าแสงอาทิตย์ส่องเบา ๆ
อุ่นข้างในหัวใจ
จินตนาการเอาไว้ ในลานดอกไม้จูงมือกันไป
แม้ดอกไม้ตรงหน้าของฉันจะสวยเท่าไหร่
ก็ไม่เคยเท่าเธอ
ต่อให้โลกนี้มองไม่เห็นหมู่ดาว ไม่สำคัญอะไร
เธอคือทุกอย่าง คือทั้งหัวใจ
และนับจากนี้ เธอคือลมหายใจ
โปรดกอดฉันไว้ จนโลกนี้นั้นสลายไป
ให้เม็ดทรายทั้งท้องทะเลช่วยเป็นพยาน
ให้รักเรานั้นหอมหวานเหมือนดั่งในนิทาน
เป็นโชคดีที่ฉันได้พบเธอ
ยามเธอนอนหลับไหล ขอให้ฉันได้ข้างกายเธอ
แม้ค่ำคืนนี้จะแสนหนาวมากสักเท่าไหร่
มันก็อุ่นหัวใจ
ต่อให้โลกนี้มองไม่เห็นหมู่ดาว ไม่สำคัญอะไร
เธอคือทุกอย่าง คือทั้งหัวใจ
และนับจากนี้ เธอคือลมหายใจ
โปรดกอดฉันไว้ จนโลกนี้นั้นสลายไป
ให้เม็ดทรายทั้งท้องทะเลช่วยเป็นพยาน
ให้รักเรานั้นหอมหวานเหมือนดั่งในนิทาน
เป็นโชคดีที่ฉันได้พบเธอ
เธอคือทุกอย่าง คือทั้งหัวใจ
และนับจากนี้ เธอคือลมหายใจ
โปรดกอดฉันไว้ จนโลกนี้นั้นสลายไป
ให้เม็ดทรายทั้งท้องทะเลช่วยเป็นพยาน
ให้รักเรานั้นหอมหวานเหมือนดั่งในนิทาน
เป็นโชคดีที่ฉันได้พบเธอ