Tidin rennur sum streymur i a,
titt munu bylgjurnar falla
litlum bati rekist eg a,
araleysur at kalla
Og hvør ein løta og hvør ein stund
at stora fossinum dregur
treigist mitt hjarta, tyngist min lund,
hvar er ur neydini vegur
Hvør hevur vinur vilja og matt
at bjarga mær til landa
Allir eru a likan hatt
staddir sum eg i vanda
Ein hevur vinur vilja og matt
at bjarga mær fra grandi
Jesus kann føra in litla bat
trygt at himla sandi